Bugün bizim mesleğin zorluğu, gidenin akabinde sevenlerine görüşlerinizi alabilir miyiz? Diye sormakta… Bugün onunla birlikte çalışan bizler hislerimizi lisana getirmeye çalışıyoruz. Uzun mühlet her gün birbirini gören fakat yolları ayrılınca neredeyse bir yerde karşılaşana kadar hiç görüşmeyen, telefonla konuşmayan meslektaşlar arkadaşlar telefonlara sarıldık; Sungu abiyi kaybettik diye… Bugün hepimiz ikindide Zincirlikuyu Mezarlığı’nda buluşacağız, Sungu ağabeye son vedaya, onu sonsuzluğa uğurlamak için.
Pandemi sürecinde başlayan hastalığı ve sonrası onu çok sevdiği sinemadan ve yazılarından uzaklaştırdı.
Öncesinde ise her çarşamba gazeteye gelirdi. Kâmil Masaracı ile birbirlerine “Efsane” derlerdi. Uzun müddet kültür sanat servisinin şefliğini üstlenen Celal Üster ile Sungu Çapan’ın Babıâli anılarına ve sinema sohbetlerine doyum olmazdı. Sungu abi de anılar bitmezdi. Bize de Sungu ağabeyle geçen anılar kaldı.
CELAL ÜSTER: ÖDÜNSÜZ YARIM YÜZYIL
Sungu’yu 60’ların ortalarında o unutulmaz Sinematek yıllarında tanımıştım. Sinemanın yüreklerimizi hiç sönmeyen yalımıyla tutuşturduğu yıllarda. Sinematek’in mecmuası Yeni Sinema’ya yazıyor, mecmuayı yönetiyor, mecmuanın kapak dizaynlarını yapıyordu. Sinema müellifliğini çok kişi bilir elbette ancak grafik sanatçılığını herkes anımsar mı, bilmem. Bilhassa E Yayınları’ndan ve Adam Yayınları’ndan çıkan pek çok kitabın Kemal Kaldı ismini taşıyan kapak tasarımı Sungu’nundur. Ancak benim hiç unutamadığım, 1966’da Cevat Çapan çevirisiyle Uğrak Kitabevi’nden yayımlanan birinci Sappho kitabının kapağıdır. Sungu’nun, kapağına, Braque’ın taşbaskı “Uçan Güvercinler”inden birini kondurduğu o hoş kitap…
Sungu Çapan, hiç eksilmeden daima artan, sessiz bir tutkuyla yarım yüzyıldan fazla bir mühlet sinema yazdı. O müddet boyunca uzunluk gösteren moda anlayışlara hiç ödün vermeden. Tümüyle kendine has bir yaklaşımla, tümüyle eşsiz ve bir daha da benzerine rastlayamayacağımız bir üslupla… Evvel kalemle taslağını çıkarıp, sonra klavyenin başına oturarak…
SİYAD, onun yazılarından bir seçkiyi kitaplaştırsa ne yeterli olur…
ZEYNEP ORAL: SUNGU ÇAPAN; KENDİNİ DEĞİL, İŞİNİ ÖNEMSEYEN ÇALIŞKAN KARINCA…
Çok uzun yıllar Milliyet Sanat mecmuasının neferiydi. Omuz omuza, yan yana, göz göze çalıştık onunla. Sinema tutkusunu, heyecanını yalnızca yazılarıyla değil, konuşmalarıyla , teklifleriyle de hepimize aşıladı. Sonra yollarımız tekrar Cumhuriyet’te buluştu. Sinemanın çalışkan karıncasıydı. Asla kendini öne çıkarmazdı. Kendini değil, yaptığı işi önemserdi. Alçakgönüllü, her daim güler yüzlü, sevgi dolu, muzip, içten, unsurlarına bağlı sevgili arkadaşım, artık dinlenebilirsin. Seni çok özleyeceğim.
UĞUR VARDAN: ‘KEDİLERİN HAMİSİYDİ, SIKI BEŞİKTAŞLIYDI’
Abimizdi, büyüğümüzdü, yazı ustamızdı. Jenerasyonunun en dolu, en birikimli, en entelektüel kalemlerindendi. Son derece mütevazı, yardımsever bir kişiliği vardı. Kedilerin hamisiydi, sıkı Beşiktaşlıydı. Eski tüfek rockçı görünümündeydi. Tüm sevenlerinin başı sağ olsun…
ŞENAY AYDEMİR: ‘BAYRAK ARTIK BİZ ÖĞRENCİLERİNDE’
Henüz ergen bir sinemaseverken yazılarına hayran olduğum. Ne şanslıyım ki yıllar sonra meslektaşı olma erdemine eriştiğim. Övgüsüne mahzar olduğum ustam Sungu Çapan’ı kaybettik. Biz öğrencilerinde artık bayrağı…
MURAT BEŞER: YERİ DOLDURULAMAZ…
Ne bilgisayarı vardı, ne de cep telefonu. Her çarşamba gazeteye gelir, Cumhuriyet’in kültür sanat servisinin sol köşesindeki minik masaya oturur, elleriyle masada tempo tuta tuta o hafta çıkacak yazısını yazardı. Benim de yazılarımı gazeteye şahsen elden teslim etme sebebimdi Sungu abi. Halbuki pekâlâ e-posta ile gönderebilirdim. Yalnızca onun gül cemalini görmek, tatlı sesinden güzel sohbetini dinlemeye, karşılıklı birer çay içmenin zevkine varmak için masraf, gitmişken yazılarımı da teslim ederdim.
Sungu abi, uzun cümlelerle, uzun paragraflarla tasvirlerde bulunan eski nesil sinema muharrirlerinin en güzellerindendi. Yazı yazarken internetten dayanak almaya gerek duymaz, belleğine ve yorum gücüne yaslanarak yazardı. Yalnızca bu özelliğiyle bile sinema ve gazetecilik tarihimize ismi gururla yazılması gereken yeri dolmayacak bir kalemdi. Çokta âlâ insandı… Hakkını helal et Sungu abi…
SUNGU ÇAPAN KİMDİR?
1947’de dünyaya gelen Çapan, DGSA Grafik Sanatlar Bölümü’nü bitirdikten sonra bir mühlet mesleğini yaparak bilhassa kitap kapakları hazırlamıştı. Çapan’ın 1965’te Forum mecmuasında birinci sinema yazıları yayımlanmıştı.Türk Sinematek Derneği’nin kuruluşunda faal vazife alan Çapan, derneğin yayın organı Yeni Sinema’yı da yönetmiş, tenkitler kaleme almıştı.1968-1971 ortası Paris’te yaşayan ve eğitim gören Sungu Çapan, akabinde ülkeye dönüp reklam şirketlerinde çalıştı. Uzun yıllardır gazetemizin kültür sanat sayfasında haftalık yazılarını sürdüren Çapan’ın tenkitleri daha evvelki yıllarda TV’de 7Gün, Milliyet Sanat üzere mecmualarda de yayımlanmıştı.
